Lagen gisteren al om kwart over negen in bed en het duurde geen vijf minuten voor ik onderzijl was. Geslapen tot tien over zes vanmorgen. Het was mistig dus nog even onder het dekbed gekropen tot half negen. Kwart over tien vertrekken we na een goed ontbijt. De mist is nog steeds dik en het is te vochtig om nu al te fietsen. Met de auto langs het water gereden tot Echternach en daar prachtige foto’s langs de rivier gemaakt. Juist door de mist krijgt het water en later het landschap in de bergen een mysterieus gezicht. Rond elf uur zijn we bij Hèlen voor de koffie. Ze is blij ons weer eens te zien. Twaalf uur zitten we op de fiets, op weg naar Diekirch in Luxemburg. Een mooie tocht langs de rivier. Een paar keer kruisen vijf fietsende dames ons pad en ik roep naar ze dat we bij de derde ontmoeting koffie gaan drinken. De mist is totaal verdwenen, het zonnetje laat zich van haar beste kant zien. Het is genieten zo vroeg in de herfst. Zo mag het nog heel lang blijven, al is dat vast heel optimistisch gesteld. De voorspelling is opnieuw een lange strenge winter. En dat terwijl we nauwelijks zomer hebben gehad. Het is dat wij die 6½ week hebben gehad op weg naar Santiago met maar 3 dagen regen en voor de rest altijd zon. Voor de mensen die thuis vakantie moesten vieren is het een trieste zomer geworden en hoe zij daar de winter mee door moeten komen is mij een raadsel. Je zou er depressief van raken.
Doorkijkje brug Echternach
In Diekirch aangekomen lopen we door het kleine stadje en natuurlijk pikken we een terrasje, heerlijk in de zon. Bij de bakker een belegd stokbrood voor ons beiden gehaald, zodat we onderweg ons avondeten op kunnen peuzelen. Het is een gezellig stadje, niet groot maar met van die gezellige straatjes. Luxemburg is een duur land qua winkels. Echter rookgerei en benzine zijn vergeleken bij ons spotgoedkoop. Het is kwart over drie als we nu via een andere weg langs het water terugfietsen. Even buiten Diekirch ontmoeten we de vijf fietsende vrouwen opnieuw, maar nu met een grote groep mannen erbij, die vast een grotere ronde hadden gemaakt. Een van de vrouwen roept nog “koffie drinken”?Water heeft voor mij en mijn camera een grote aantrekkingskracht. De weerspiegelingen doen het altijd weer even mooi op de foto’s. Ik moet me beheersen om niet iedere 5 minuten te stoppen, anders zou Wiel helemaal gek worden. 
Rond kwart over vijf ontdekken we een bankje in de zon en eten ons belegde stokbrood. Gisteravond hadden we al een warme maaltijd en thuis willen we dat ook niet iedere dag. Beiden eten we ook graag brood i.p.v. een warme maaltijd. In Bollendorf aangekomen rijden we gelijk door naar Hèlen. Ze heeft nu meer tijd dan vanmorgen. Zij eten op de boerderij altijd warm eten tussen de middag en ’s avonds pas later op de avond een broodmaaltijd. Zodoende hadden we nu tijd om even bij te praten. Morgen wordt het weer een lange fietsdag. Een ritje naar de Moezel staat op het programma.
Egyptische Nijleenden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten