60 km. gefietst rondom Montfort 3 oktober 2014

Deze foto is op 6-10-2014 tot top foto van de dag gekozen bij 50 Plusser

Het is tien over zes in de morgen wanneer ik wakker ben geworden door geluiden buiten. Om kwart over zeven staat de fiets op de auto en rij ik met eten en drinken gevulde tassen, stoeltje en statief, richting Montfort. Even binnen het dorp zet ik de auto op een parkeerplaats en fiets naar het natuurgebied waar ik libellen kan vinden. Natuurlijk, kan ik de weg niet vinden, wordt al een gewoonte. Maar weer is er een fietsende engel in de buurt die me er naar toe brengt. Het terrein oplopend kom ik twee andere fotografen tegen, Lilian en Dominique uit België. Het gebied zit vol libellen in allerlei kleuren. Ik kan mijn hart ophalen met de camera. Rond tien uur heeft de zon de libellen zo opgewarmd dat ze gaan vliegen en is het uit met de pret. Wanneer ik rond een heuvel loop zie ik een spin worstelen in het zand om boven te komen. Af en toe glijdt hij weer een stuk naar beneden, maar zijn doorzettingsvermogen en vechtlust is groot. Het gaat te langzaam om er op te wachten hoever hij komt en wat zijn doel is. Kleine gele vogeltjes  vliegen boven op de zandheuvelheuvel af en aan. Ze kwetteren wat af met elkaar. Wanneer ik de foto's bekijk blijkt er op een ook nog een roodborstje te staan. Met het blote oog had ik het niet gezien. Een zwart langwerpige beest, beter op de film te zien, worstelt met hetzelfde probleem als de spin. Ook hij wil hogerop. Uiteindelijk duikt hij half een zandgaatje in om zich voor mijn camera te verbergen. Vlinders vliegen om me heen om uit de paarse bloemen die er staan hun nectar te halen. Uren zou ik nog kunnen fotograferen en filmen. Maar de fiets wacht met een kan koffie. Dus mijn stoeltje uitgevouwen en eerst even genieten van een drankje en mijn boterham in het zonnetje De omgeving is zo mooi dat ik er in rust nog even van wil genieten voor ik het fotoparadijsje ga verlaten. Ik zal er vast nog eens terug komen. Ondertussen merk ik dat mijn benen vol schrammen zitten, en mijn schoenen drijfnat zijn, omdat ik weer eens zonder uitkijken door plassen en struiken liep en een bramentak omhoog sloeg tegen mijn benen, dwars door mijn fietsbroek heen. De schade valt mee, schrammen ontsieren mijn benen, afgewisseld met kleine gaatje met gestolten bloed. De pijn valt mee en deert me niet. Ik heb de mooiste filmpjes en foto's. 

Terwijl ik richting Maasbracht fiets rij ik door een prachtige laan vol beukenbomen. In de verte hoor ik de roep van twee buizerds. Hun spel samen kan ik niet goed volgen door het nog groene bladerdak. De eerste blaadjes vallen voor me uit van de bomen.. Een trein rijdt voorbij en in de bomen zingen de vogels hun lied. Het is herfst, de zon schijnt en het is 22 graden.

Over de weg kruipt een zwarte tor midden op de weg. Terwijl ik hem film zie ik een auto aankomen. Ik blijf staan om hem te beschermen. De auto zou er dwars overheen gereden zijn. Nauwelijks is de auto verdwenen of van de andere kant komt een groep racefietsers. Opnieuw blijf ik doodstil bij de tor staan, die voelt wat er aan de hand is. Hij verzet geen stap meer. Even lijkt het gevaarlijk. De groep wielrenners splitst zich op het laatste moment in tweeën. Een halve groep rijdt voor me langs en de andere helft van de fietsers rijdt achter me langs. Even later vervolgd het torretje zijn weg en ik stap weer op de fiets. In Maasbracht bezoek ik een vriendin, die naar het ziekenhuis moet. Daarna vervolg ik mijn weg door de natuurgebieden rondom Montfort en geniet van de natuur om me heen. Ik voel me weer even onderweg en een diepe rust komt over me heen. Mijn route loopt via Thorn, een stukje door België. Helaas blijkt het pontje alleen nog maar in het weekend te varen, dus moet ik 15 km. omrijden via Maaseik. Daardoor ontdek ik een nieuw stukje natuurgebied waar een prachtige houten uitkijkpost wordt gebouwd. Helaas, ik mag er nog niet op. De bovenste verdieping is nog niet klaar. Onthouden dus voor de volgende keer. Een mooie dag, met mooie foto's en een nieuw stukje rust, dat ik vandaag weer in mezelf heb teruggevonden.