Fietsen door de Belgische Kempen en geluksgevoel

Afgelopen twee weken diverse malen door de Belgische Kempen gefietst. En prachtig natuurgebied vol bos en heide met vele kleine en grote vennen. Niet alleen is het er heerlijk fietsen, op warme dagen is er heel veel bos om doorheen te rijden, zodat zelfs 35 graden geen nadelige invloed heeft of last geeft van de warmte. Een van mijn tochten is dat ik mijn autootje met fiets en al bij de eerste afrit Maasmechelen parkeer, aan het begin van de weg naar As. Andere keren rij ik deze weg iets verder door waar ik route 60 oppik, of vanuit Opgrimbie zelf start. Vanuit Maasmechelen rij ik langs de Zuid Willemsvaart tot Dilsen. Dat stuk ligt dan nog helemaal in de schaduw. Volg de bordjes 57 tot 48. Zelf rij ik Dilsen altijd even in omdat Berry, mijn man, hier ligt begraven en het fijn is om even rust en stilte te vinden bij zijn graf. Natuurlijk weet ik wel dat hij daar niet is maar heb dan toch even het gevoel dicht bij hem te zijn.

Terug bij het kanaal volg ik de bordjes 44-37-38-40-41-60-61-63-58-57 en zo weer terug naar 55.  Ongeveer 55 km. Je kunt de tocht ook uitbreiden. De fietsroutes zijn in Vlaams Belgie prima aangegeven en kaarten zijn overal te verkrijgen bij de VVV van Maasmechelen, iets wat ik wel aan zou raden, omdat op een heel enkele plaats toch het overzichtsbord ontbreekt. Elke keer zet ik de auto ergens anders en neem nieuwe routes, af en toe afwijkend door een mooi bospad in te duiken en dan maar zien waar ik uitkom.

Gisteren had ik een dergelijke tocht waar zelfs op twee plaatsen het routebord niet te vinden was. Een prachtige route van 68 km, dwars door de bossen, tussen heide en vennen door. Een heerlijk restaurantje onderweg en op de terugweg kom ik vaker langs de Kattevennen. Tijdens mijn eerste stop bij het een restaurantje langs route 82-70 ontmoette ik 4 Nederlanders uit Flevoland die hier een dagje fietsten en 3 oudere Belgische dames, waar ik mee in gesprek kwam. Ze genoten van een luxe maaltijd en vonden het leuk over de fietstochten te horen. Zelf hadden alledrie spijt dat ze al die jaren voor hun kleinkinderen hadden gezorgd en nooit genoten van de tijd die ze voor zichzelf mochten genieten. Ze begrepen achteraf pas hoeveel leuke dingen ze hadden gemist. Waren nu slechter ter been, konden niet meer fietsen of wandelen en reden in een scootmobiel. Ze gingen nu wel een paar keer per jaar op vakantie, waar ze heel erg van genoten.

Veel fietsers, ik niet uitgezonderd, stoppen ook even bij de Kattevennen. Er zijn er twee. Eén boven op de berg, vlak bij de minigolfbaan, maar die bedoel ik niet. De ander ligt op het kruispunt van route 30. Hou je van cappuccino, neem dan die met slagroom. Voor € 2.30, een grote kop cappuccino, is echt genieten en zeker niet duurder dan hier in Nederland, waar de normale cappuccino ook dat bedrag kost. Ik ben niet snel lyrisch, maar dit is echt de aanrader. De koffie smelt letterlijk op je tong.

De auto had ik gisteren bij de ingang van de Belgische Kempen gezet op de kruising van route 60/41. Hij staat hier veilig. Vandaar een heel klein stukje route 41 gevolgd. Daarna een doodlopende weg naar links ingeslagen die maar een stukje begaanbaar is voor auto’s en over gaat in een prachtige natuurgebied zonder fietsroute. Uiteindelijk eindigde de weg bij een bosweg. Juist dat vind ik schitterend om te rijden. Ik hou niet altijd van begaanbare paden, omdat op deze stukken bos en heide meestal minder valt te fotograferen. Ontdekkingstochten zijn echt mijn specialiteit. Avontuur en niet wetende wat je te wachten staat. Soms denk ik ook weleens; ‘stom mens, zit je weer in de puree’, als een pad onbegaanbaar wordt en ik er lopend met fiets en al doorheen moet baggeren. Op zich niet zo erg, maar de fiets weegt al 24 kg. Daarnaast een fietstas, een koelboxje met 3 flesjes water, lunch en wat fruit, regenkleding en iets warms voor noodgevallen. Een stoeltje met deken en statief er op. Twee camera’s met lenzen en dan nog de eeuwige verbanddoos, waaronder tekentang, muggen-uitzuigtang en aanverwanten, een pen om steken te verzachten, etc. Uiteindelijk is dit samen nog eens tien kilo extra die ik meesjouw. Het stoeltje laat ik beslist niet thuis. Het zit beter als een bankje en net als je je zitvlak even rust wilt geven is er geen bankje te vinden. Ondanks die moeilijke momentjes heb ik geen moment spijt van mijn ontdekkingstochten, omdat er steeds iets nieuws op me wacht, wat ik nog niet heb ontdekt en gefotografeerd. Het voordeel van al die tochten is dat je altijd weer op een weg uitkomt en bovendien ook vrijwel direct weer een routebordje ontdekt, zodat je weet waar je zit. Houdt u niet van avontuur? Begin er niet aan. Het sjouwen met een elektrische fiets is al zwaar, maar als je nog veel bagage bij je hebt, geef je stilletjes weleens een minder mooi woord aan jezelf cadeau. Om even later toch weer genietend om je heen te kijken en dankbaar te zijn dat je zoveel avontuurlijks in je hebt. Als ik op de fiets zit geeft dat een heel diep geluksgevoel van binnen. Intens kan ik genieten van de natuur om me heen. Dat ik met de camera soms de mooiste momenten vast kan leggen is een cadeautje, maar soms is er ook frustratie als ik een mooi moment net mis.

Gisteren zag ik vier keer een Vlaamse Gaai. Ze zijn me steeds weer te vlug af. Eer de camera is gepakt zijn ze weer verdwenen. Eén kon ik nog net in de vlucht nemen, maar erg duidelijk is het niet.

Mooier was het een paar weken geleden toen ik een jonge Vlaamse gaai voor mijn lens had en deze rustig kon filmen en fotograferen. Bekijk de Youtubefilmpjes: http://www.youtube.com/watch?v=c6cN6PJF2_4&feature=c4-overview&list=UU2BDZLYS5PLLg6AaN5xGRHA 

Er is heel veel om dankbaar voor te zijn in mijn leven op dit moment. Ik ontdek het iedere dag opnieuw. Had ik voorheen veel last van eenzaamheid, het is bijna verdwenen. Natuurlijk blijven er af en toe momenten over die even moeilijk zijn, maar meestentijds voel ik me ingelukkig en tevreden. Dankbaar met alles wat ik heb. Ik geniet van alles om me heen, geniet van mijn fietstochten, bridge- en dansavonden. Het enige dat ik mis zijn de gewone spelletjesavonden die ik voorheen had met mijn toenmalige relatie. Wij hielden en genoten daar beiden van. Echter een mens kan nu eenmaal niet alles hebben in het leven. En ach, wie weet wat er allemaal nog op me wacht in de toekomst. Ik heb er een flauw vermoeden van maar wacht het rustig af. Fijne dag allemaal. © Maus